Vandaag stelt Yves Desmet in De Morgen vast dat Gwendoline Rutten (voorzitter van Open VLD) kritiek heeft op de Vlaamse regering, niet vanuit strategische overwegingen maar vanuit oprechte verontwaardiging over het beleid of gebrek aan beleid. Desmet laat noteren:
Je zou het voor minder over een bewuste strategie hebben, maar de kans daartoe is klein: in zulke temperaturen doet geen partij de moeite om een grote strategie te bedenken, al was het maar omdat in de Wetstraat bij collega’s en Wetstraatwatchers niemand meer rondloopt om hem ook op te merken.
Waarschijnlijker is dat Gwendolyn Rutten, ooit actief als kabinetschef in de Vlaamse regering, en dus enigszins thuis in de dossiers daar, het een beetje op haar heupen kreeg van de goednieuwsshow en het stelselmatig uitstellen van beslissingen.
Hier heeft Yves Desmet echter buiten zichzelf gerekend (tamelijk uitzonderlijk is dat). Want natuurlijk is er wel één Wetstraatwatcher die het heeft opgemerkt en dat is Desmet zelf, zoals hij hier bewijst.
Sterker nog: Desmet toont zich zo bekwaam in het Wetstraatwatchen dat hij een stuk over blijkbaar expliciet a-strategische uitspraken van Rutten tóch weer de strategische tour opgaat:
Dat maakt de aanval begrijpelijk, maar daarom strategisch nog niet verstandig. Want Open Vld zit in de peilingen nu ook weer niet zo florissant in zijn slappe was om ongegeneerd te kunnen uithalen naar de stemmenkanonnen van andere partijen. Die zullen namelijk beslissen of haar partij volgend jaar mag meedoen en op welke niveaus. Die zullen beslissen of de burgemeester van Antwerpen in de stuurcabine komt, dan wel of er een coalitie tegen hem in elkaar geknutseld wordt. En of in elk van die scenario’s er nog plaats is voor de Vlaamse liberalen.
Ja, dat is de ware Wetstraatjournalist, beste luisteraar. Als hij maar de strategieën, manoeuvres en tactieken achter elke halve lettergreep van een politicus kan analyseren, interpreteren, duiden, dan is hij in zijn element. En als zijn analyse hem vertelt dat de politicus in kwestie géén strategie had, dan voelt hij zich niet te beroerd om hem er één aan de hand te doen.
Want stel je het onwaarschijnlijke horrorscenario voor dat politici zich op inhoud en beleid zouden focussen. Waar moet hij dan binnenkort over schrijven?
LINKS: