Een bescheiden en mediaschuw dadertype

Wij leveren niet teveel commentaar op het proces van de parachutemoord. Wij gaan namelijk verschillende elementen uit deze zaak verwerken in de verschroeiend spannende detectiveroman die wij nu al jaren aan het schrijven zijn. Daarover teveel zeggen zou de spanning en de verkoopcijfers kunnen schaden.

Maar we kunnen al wel verklappen dat we (minstens) één personage zullen baseren op Jef Vermassen. Dat personage wordt natuurlijk geen strafpleiter, maar een potentiële dader. Dat is nog eens een rol die Jef met verve zou spelen! Koen Meulenaere heeft al eens beargumenteerd hoezeer Jef volgens zijn eigen definitie op een misdadiger lijkt:

Een leerzame lezing

Nu die arme Carl Devos in de media (een miniem klein beetje) onder vuur ligt omdat hij Vlaams-nationalist zou zijn, is het sympathiek dat De Standaard zijn verdediging op zich neemt. Devos zijn middelmatige politieke analyses vulden daar al flink wat kolommen en een goeie chef verdedigt zijn ondergeschikten. Een apologie drong zich op, vond de hoofdredactie. Op zich een goed plan.

Een minder goed plan was het die opdracht aan Marc Reynebeau te geven. Reynebeau mag bij De Standaard zo’n beetje alles schrijven waar hij denkt goed in te zijn — dat was bij Knack wel even anders. En nu is Reynebeau in een heleboel dingen absoluut niet goed, zoals een gesmaakte gast in tv-programma’s zijn, maar hij is wél goed in het zwartmaken van alles wat naar Vlaams-nationalisme ruikt.