Engelentaal

Om duistere redenen kwam ik terecht op een Belgische site van de Hell’s Angels, waarop een inleidende tekst in de vlotte taal van Shakespeare de stereotypering van het collectief hekelt. Even verder wordt de geschiedenis van de herenclub uiteen gezet:

(…) The movie called hells angels, was directed and produced in 1930 by Howard Hughes and tells the true story of world war I and world war II aviators groups, most of them were bomber squadrons (…).

Aangezien ik een groot voorstander ben van nuancering, eerlijke berichtgeving en duiding, hoop ik met deze bijdrage het stereotiepe beeld van een groepje hersenloze bruten mee te kunnen bijstellen.

Advertenties

Loft, licht zaterdagavondvermaak

Vrijdag ging ik met een broer naar Loft kijken. Mijn verwachtingen waren hooggespannen, onder meer omdat de media erg enthousiast waren. Ik had me natuurlijk niet zo moeten laten opjutten, maar dat is achteraf altijd makkelijk gesproken. De film had ook écht heel goed kunnen zijn.

Diversiteit

Marie-Rose Morel deze week in Phara:

Het woord ‘diversiteit’ dat nu zo in is, is misschien wel de sterkte van een partij als de onze.

Dat was enkele minuten nadat ze had gezegd dat

(…) het Europese verhaal voor mij een interessant verhaal [is] omdat het een internationaal verhaal is.

Soms zou een mens Philip Dewinter nog gelijk geven: een vrouw moet haar plaats kennen in een politieke partij.

Leve de censuur

Juicht, vrienden van de vrijheid van meningsuiting!

De site van De Morgen heeft een opknapbeurt gekregen — een volstrekt te verwaarlozen gebeurtenis, ware het niet dat men van de gelegenheid gebruik heeft gemaakt de mogelijkheid om te reageren op artikels drastisch in te perken: slechts bij de opiniestukken kan u nu nog uw gal kwijt.

Klote-inleiding en kredietcrisis beginnen allebei met ‘k’

Het is vandaag de dag niet gemakkelijk om als niet-economisch journalist lezers te strikken. Die vervelende kredietcrisis gaat  steeds met alle aandacht lopen, andere domeinen blijven verweesd achter. Daarom is het toegestaan om eender welk onderwerp op eender welke manier aan de kredietcrisis te linken. Jan Temmerman doet het ons voor in De Morgen, in zijn artikel over de Vlaamse film.

Een grote verscheidenheid in het aanbod, veel publiek in eigen land, veel festivalselecties, prijzen en bekroningen in het buitenland, veel aanstormend talent. Het kan dus niet meer stuk? Tot voor kort ging het ook goed met Fortis en Dexia. En toen plots niet meer. Kan er ook iets mislopen met de Vlaamse film?

Laat de mensen met rust, Douglas

Iemand moet de verdediging van Guy Bouten op zich nemen. Hij werd door Douglas De Coninck zwaar onder vuur genomen de De Morgen vorig weekend. Dat is nergens voor nodig en het is ook gewoon niet netjes van De Coninck, die blijkbaar nooit goede manieren heeft geleerd.

Guy Bouten is een voormalig journalist, die in 2003 volledig aan lager wal was geraakt. Hing rond in foute milieus, dronk teveel, bedreigde een advocaat met een vuurwapen, werd door de VRT afgedankt en vloog uiteindelijk de cel in. “Ik ga de Bende van Nijvel ontmaskeren!” kreet hij nog, net voor hij door twee zwaargebouwde cipiers in de isoleercel werd opgeborgen.

Het is de schuld van de eindredactie!

Yves Desmet is van zijn eerste leugen niet gestorven. Gil allemaal maar in koor: “De X-dossiers!” Maar daar kunnen wij nog begrip voor opbrengen. Dat waren commerciële leugens, van het genre waar ook Maurice Lippens zijn hand niet voor omdraaide. In zaken moet je nu eenmaal de waarheid in je eigen voordeel durven presenteren.

Veel zieliger wordt het wanneer Desmet het falen van de redactie van De Morgen op iets of iemand probeert af te schuiven. We zagen het al eerder met zijn lettertypeleugens en nu doet hij het opnieuw. Ditmaal is het de eindredactie die de boter gevreten heeft.